Christian Silvain wint zijn rechtzaak !


Zie ook het Artikel VRT en Radio Nederland

 

De Chinees Ye Yongqing is ook in beroep veroordeeld voor het plagiëren van werken van schilder Christian Silvain uit Kluisbergen. ‘Het was een erezaak’, klinkt het opgelucht.

 


Nauwelijks binnen in het atelier van Christian Silvain of de bravoure ligt al open en bloot op de houten plankenvloer. “Je bent al de tiende of elfde journalist vandaag. Holland, Frankrijk, Duitsland, overal spreken ze ervan. Ik ben wereldnieuws.”

Tussen de doeken en penselen zweeft de geur van verf en vernis. In de pelletkachel in de hoek dansen de vlammen wild in het rond. De muren zijn bekleed met koekoeksklokken. “Ik ben geobsedeerd door klokken”, lacht Silvain. “Een heel depot vol heb ik.”

We zijn in Kluisbergen, een dorpje aan de rand van de Vlaamse Ardennen dat de klauwen van de moderne tijd nog wat heeft kunnen ontwijken. Er zijn nog bakkers en beenhouwers, de Schelde vloeit hier langzaam naar zee. Maar op een beschermd, rijzig pand hangt een verguld gevelbord – ‘kunstschilder-beeldhouwer’ – en achter dat bord woont en werkt een man die sinds deze week nationaal en dus ook internationaal gekend is.

“Het is historisch”, zegt Silvain. “Niemand heeft me dit al voorgedaan, niemand heeft ooit al gewonnen tegen China.”

REPUTATIE AAN DIGGELEN


Vierenzeventig is Silvain en al jaren vecht hij tegen het onrecht dat hem is aangedaan: het grootschalige plagiaat van zijn werk door een Chinese kunstenaar met aanzien en een naam die hier geen belletje doet rinkelen. Ye Yongqing heet hij, de voorbije jaren belandde zijn werk voor veel geld in de collecties van Rupert Murdoch en Bill Gates.

Na deze week ligt zijn reputatie voorgoed aan diggelen. Het oordeel van de Chinese rechters liet weinig aan de verbeelding over. Yongqing moet Silvain een schadevergoeding van 650.000 euro betalen en publiekelijk – in een nationale krant – zijn excuses aanbieden.

Want: Yongqing plagieert al jaren het werk van de kunstschilder-beeldhouwer uit Kluisbergen.

“Het begon jaren geleden toen een van de mensen achter mijn stichting op internet een werk van die Chinese kunstenaar zag”, zegt Silvain. “Het leek wel erg op dat van mij. We zijn verder beginnen te zoeken en ondertussen zijn we al op meer dan tweehonderd geplagieerde werken uitgekomen. Hij moet mijn werk ooit hebben gezien tijdens een expo in Parijs, ervoor had hij al zonder veel succes Alechinsky gekopieerd. Ik heb eigenlijk wel met hem te doen.”

Het geld van de schadevergoeding wil Silvain vooral gebruiken om zijn medewerkers en zijn advocaten te betalen. “Ik moet er zelf niets van hebben”, zegt hij terwijl het vuur in de pelletkachel hoop oplaait. “Het was een erezaak.”

Silvain is een man van weinig woorden. Over zijn werk wil hij het liever niet hebben. Dat moet voor zich spreken, vindt hij.

Op de doeken in zijn atelier komen vaak verwijzingen naar sprookjes en Disney terug. Sneeuwwitje, Donald Duck, Mickey Mouse. Op een collage van potloodtekeningen en geschilderde symbolen staat het opschrift: ‘Leven is niet voldoende’. “Mijn werk is mijn gestolen kindertijd”, zegt Silvain.

SPEELGOEDWINKEL


Zijn levensverhaal is zo Belgisch als maar kan zijn. Hij werd geboren in Eupen en werd daar opgevoed door zijn twee tantes, die een speelgoedwinkel hielden. “Mijn ouders moesten van mij niets weten”, zegt hij. “En in de speelgoedwinkel mocht ik niet komen. Dus ben ik boven maar beginnen te tekenen wat ik beneden zag.”

Op zijn vijftiende trok Silvain naar Brussel. Hij leefde er op straat, verzamelde als straatmuzikant wat geld. Tot hij als klusjesman aan de slag kon in het operettetheater en daar topchoreograaf Maurice Béjart leerde kennen. Ook Jacques Brel liep Silvain weleens tegen het lijf.

Het werk van surrealist Paul Delvaux stak zijn verbeelding in de fik. Dit is wat ik wil doen, besefte Silvain, en sindsdien is hij niet meer gestopt met schilderen. Tien, twaalf uur per dag. Ook in Spa, Luik en Parijs woonde hij.

In Kluisbergen kent hij alleen de dokter, de notaris en de loodgieter. “Dat is genoeg.” Zo nu en dan gaat hij fietsen. “Aan dertig per uur gemiddeld.” En wie weet volgen er straks expo’s in China. “Al is dat wel ver vliegen.”

Een kat sluipt het atelier binnen. “Kluisbergen staat nu op de wereldkaart door deze zaak”, zegt Silvain nog. “En ik ben opgelucht.”

 

bron: De Morgen, Lander Deweer 11 januari 2025

 

Meer info over Silvain, zie onze tentoonstelling van hem.